1"Dzika
grusza" Nuri Blige Ceylan
Podczas, gdy w OKF jeden z najpiękniejszych filmów roku 2019 na jedynym seansie, kinowa ludożerka cieszy się upałem, który za 20 lat ugotuje ich potomków. W kinie klima, lekki chłodek, mrok - można odpocząc na pustej sali, bez mlaskania i szelestu papierków. Można przez 3 godziny kontemplowac te snujące się rozmowy,powolną narrację i piękne kadry Nuri Blige Ceylana. Kino jest gdzie indziej - nie tam gdzie historyczne freski - Kurier albo Dywizjon 303, nie tam gdzie kolorowa parada "równości" z Almodovara. Kino jest tam, gdzie twórcy chcą nam pokazywac prawdę bez ideologicznych tez - w Azji, w Ameryce Południowej, w Rosji. Kino Europy z łopatologią w stylu "słodkiego końca dnia" jest na skraju cynizmu połączonego z głupotą celebrylowania.
Podczas, gdy w OKF jeden z najpiękniejszych filmów roku 2019 na jedynym seansie, kinowa ludożerka cieszy się upałem, który za 20 lat ugotuje ich potomków. W kinie klima, lekki chłodek, mrok - można odpocząc na pustej sali, bez mlaskania i szelestu papierków. Można przez 3 godziny kontemplowac te snujące się rozmowy,powolną narrację i piękne kadry Nuri Blige Ceylana. Kino jest gdzie indziej - nie tam gdzie historyczne freski - Kurier albo Dywizjon 303, nie tam gdzie kolorowa parada "równości" z Almodovara. Kino jest tam, gdzie twórcy chcą nam pokazywac prawdę bez ideologicznych tez - w Azji, w Ameryce Południowej, w Rosji. Kino Europy z łopatologią w stylu "słodkiego końca dnia" jest na skraju cynizmu połączonego z głupotą celebrylowania.
2„Joker”
Todd Philips
Skończone i pełne arcydzieło pod każdym względem- reżyserii, scenariusza, montażu, gry aktorskiej, scenografii, muzyki, charakteryzacji.Moze brakło efektów specjalnych, ale za to także dziękuję. To połączenie Taksówkarza i Batmana kopie w mózg i kopie w duszę.
Skończone i pełne arcydzieło pod każdym względem- reżyserii, scenariusza, montażu, gry aktorskiej, scenografii, muzyki, charakteryzacji.Moze brakło efektów specjalnych, ale za to także dziękuję. To połączenie Taksówkarza i Batmana kopie w mózg i kopie w duszę.
3"Monos
-oddział małp" reż. Alejandro Landes
Argentyńskie
objawienie - składający się z nastolatków oddział partyzancki gdzieś w
Ameryce Południowej ma pilnować amerykańskiej lekarki. Oniryczne
obrazowanie, nieprecyzyjność czasu i przestrzeni, filmowana z rozmachem
przyroda przenoszą tę historię w stronę surrealistycznej przypowieści
na temat narodzin przemocy. Nieprzypadkowe stają się skojarzenia z
"Jądrem ciemności" Conrada, "Czasem apokalipsy" czy "Władcą much"
4 "Zdrajca"
reż. Marco Bellocchio Sprawa sędziego Falcone
opowiedziana z włoską elegancją, trzyma w napięciu od pierwszego
eleganckiego ujęcia do samego końca, a opowiedziana jest z perspektywy
Tommaso Buscetty, świadka koronnego, dzięki któremu w latach 80-tych za
kraty trafiło kilkuset członków Cosa Nostry - wielu otrzymało wyrok
dożywotniego więzienia. Kara śmierci dosięgła sędziego Falcone, choć
wiedział na co się naraża, był konsekwentny w walce z mafią i zginął w
zamachu wraz z małżonką. Niesamowita postać, heros tamtych czasów.
Buscetta zaś dożył na wolności sędziwego wieku i zmarł z przyczyn
naturalnych. Jeśli lubicie połączenie kina gangsterskiego z dramatem
sądowym, nie zawiedziecie się.
5"Złota
rękawiczka" reż. Fatih Akin
No to była ekstrema - film o
seryjnym zabójcy bez konfekcji von Triera tylko do bólu realistycznie z
Hamburgiem lat 70-tych w tle (co ciekawe czas i miejsce akcji
odpowiadają momentowi narodzin Akina). Jak ktoś lubi Bukowskiego,
Jerofiejewa, jak ktoś lubi prozę Jarosław Błahy
to jest to absolutne must see - i to nawet nie chodzi o sceny
ćwiartowania zwłok tylko o ten smród zgnilizny, bijący z ekranu i o
fantastyczne "ćmy barowe" tworzące ludzkie panoptikum w knajpie "Złota
rękawiczka". Do wyrzygania.
6"Plażowy
haj" reż. Harmony Korine Balanga trwa i to na całego. W
roli Moondoga czyli współczesnego Lebowskiego, Matthew McConaughey,
który robi wszystko na P i wcale się tego nie wstydzi.Co jest ważne w
tym filmie? Wszystko na P. Ale najważniejszy jest sam Moondog, choć w
filmie występuje też Snoop Dog. Harmony Korine dla imprezowiczów.
7
White Noise” Antoine d'Agata
e 4,5 godzinny traktat poetycko filmowy o prostytucji we współczesnym świecie. Mogę mówić o minusach, o tym że to bardzo trudny i ciężki film. Ale po co? Reżyser Antoine d'Agata jeżdził przez lata po najgorszych burdelach całego świata. Chciał powiedzieć - prostytutki mają głos! I ten głos, może niepotrzebnie tak poetycki, jest głosem porażającym. Kobieta sprowadzona do funkcji worka na spermę przemawia, przemawia do nas wszystkich. I tego głosu nie chcemy usłyszeć, a te przepiękne długie ujęcia bolą
e 4,5 godzinny traktat poetycko filmowy o prostytucji we współczesnym świecie. Mogę mówić o minusach, o tym że to bardzo trudny i ciężki film. Ale po co? Reżyser Antoine d'Agata jeżdził przez lata po najgorszych burdelach całego świata. Chciał powiedzieć - prostytutki mają głos! I ten głos, może niepotrzebnie tak poetycki, jest głosem porażającym. Kobieta sprowadzona do funkcji worka na spermę przemawia, przemawia do nas wszystkich. I tego głosu nie chcemy usłyszeć, a te przepiękne długie ujęcia bolą
8"Bacurau"
Kleber
Mendonça Filho
Juliano
Dornelle To była do tej pory największa przyjemność, płynąca z
przebywania na sali kinowej podczas festiwalu. Czas mijał w czasie
projekcji jak szalony, a zakręty formalne i scenariuszowe cieszyły mnie
jak dziecko pragnące łakoci. Ale ten film to przede wszystkim
bezpretensjonalne oskarżenie drapieżnej cywilizacji "białego człowieka" i
kolonialnych uwarunkowań. Groteskowa wizja Filho, znanego nam z
"Sąsiedzkich dźwięków" i "Aquariusa", wcale nie jest dla nas zabawna,
gdyż pokazuje, że w kolonialnym podejściu niewiele się zmieni, a może
być gorzej. Ten film jest po pierwsze doskonale i z pasją zrealizowany,
po drugie łączy kino gatunkowe (western) z ważnym przesłaniem. Jeśli
tylko będziecie mieć okazję to nie wahajcie się i idźcie na "Bacurau" -
film o brazylijskiej zapadłej dziurze, gdzie ludzie mają swoją godność i
potrafią o nią walczyć.
9„Vice”
Adam McKay
Chenney żyje i ma się dobrze po przeszczepie serca, dobrze że może dowiedzieć się o sobie czegoś ciekawego pod koniec życia. Film wymiata, jazda między rzeczywistością a fikcją, która jest w naszych łbach i apel "zróbmy coś" , ale co, jesli ZAWSZE za ludzkimi wyborami stoją nasze kompleksy. Ale najlepszy jest tutaj ten szyderczy autotematyzm, ten making off, który pokazuje jak cieniutka jest granica między fikcją i rzeczywistością. I do tego Steve Carell jak z Biura w roli Donalda Rumsfelda, Sam Rockwell jako GWBush i Dick Chenney w roli głównej jako Donald Trump, no i kapitan US McAlister jako vox populi Po dłuższym zastanowieniu Vice przewodzi w oskarowej stawce.
Chenney żyje i ma się dobrze po przeszczepie serca, dobrze że może dowiedzieć się o sobie czegoś ciekawego pod koniec życia. Film wymiata, jazda między rzeczywistością a fikcją, która jest w naszych łbach i apel "zróbmy coś" , ale co, jesli ZAWSZE za ludzkimi wyborami stoją nasze kompleksy. Ale najlepszy jest tutaj ten szyderczy autotematyzm, ten making off, który pokazuje jak cieniutka jest granica między fikcją i rzeczywistością. I do tego Steve Carell jak z Biura w roli Donalda Rumsfelda, Sam Rockwell jako GWBush i Dick Chenney w roli głównej jako Donald Trump, no i kapitan US McAlister jako vox populi Po dłuższym zastanowieniu Vice przewodzi w oskarowej stawce.
10.
"Szczęśliwy Lazzarro" Alice Rohrwacher
Film-alegoria o naszych pętach codziennych, o świętości naiwnej i dziecięcej z wyzysku się radującej, w końcu to film czerpiący z tradycji kina europejskiego, szczególnie włoskiego, z neoralizmu ale i z tradycji Felliniego i Passoliniego. Jestem pod dużym, głębokim wrażeniem tego, co zobaczyłem na ekranie - film zarazem aktualny jak uniwersalny.
Film-alegoria o naszych pętach codziennych, o świętości naiwnej i dziecięcej z wyzysku się radującej, w końcu to film czerpiący z tradycji kina europejskiego, szczególnie włoskiego, z neoralizmu ale i z tradycji Felliniego i Passoliniego. Jestem pod dużym, głębokim wrażeniem tego, co zobaczyłem na ekranie - film zarazem aktualny jak uniwersalny.
