Mój Hrabal

MÓJ HRABAL

Gdybym mógł teraz, w wieku siedemdziesięciu lat ułożyć od nowa

wszystko, co do tej pory napisałem, sięgnąłbym po nożyczki i

zestawiłbym własnego „Ulissesa”. – drybling 44

ja osobiście jestem przeciwko śmierci

kocham mieć kaca

pewnego razu pojechaliśmy z Vladimirem do Hradowych Strzirzek do

najstarszej karczmarki w Europie, która dziewięćdziesiąt jeden lat

pracuje w gospodzie

rzeczywistość sprzęgła się dzisiaj przeciwko mnie, tak że w pełni

pojęłam, dlaczego dawni Scytowie urodziny czcili płaczem, a śmierć

weselem

dopiero pisząc dowiadywałem się, kim naprawdę jestem

to bardzo interesujące, że młodzi poeci myślą o śmierci, a stare

pierdoły o nieletnich dziewczynkach

śmierć to list pisany na białej tablicy, to zacięta maszyna do

pisania, to automat do produkcji bubli, bezpalca niewidzialna ręka,

która mi wygraża, to ekspres spadający w przepaść bez dna, to

figurki wysypujące się z eksplodującego samolotu, to strach, że nie

będzie się już czego bać

niekiedy zgłupieć to rzecz bardzo przyjemna. Erazm z Rotterdamu

napisał o tym książkę „ Pochwała głupoty”

no co, pokochamy się, chłoptasiu?

wielki organ płciowy we śnie widzieć znaczy godność i dostojeństwo

kiedy już nie mogę wytrzymać, kiedy zaczynam się bać, że mi głowa

pęknie, muszę usiąść przy maszynie do pisania

no nie wiem, nie wiem, ale to pokolenie nie pójdzie chyba drogą

chrystusową

Doktor, wiadomo, też ma wychodek na dworze, musi wyjść na podwórze,

ale on sobie ten sracz chwali, wszystko mu się tutaj podoba,

wszystko chwali, nawet ten wychodek na dworze

ciebie nienawidzę najmniej

w niedzielę chciałem się wykąpać

i ledwo co przyjechałem: Ha, całą noc z braciszkiem graliście sobie

na trąbie

i darliście się jak pawiany prowadząc reakcyjne pogawędki,

cóż, nie jesteśmy ubecją,

bo byśmy musieli was zamknąć,

lecz to nie byłem ja, a zresztą, tłumaczyć się im?

powiadam: Opijaliśmy początek żniw

ciało św. Piotra powieszono na krzyżu głową w dół, papież, jego

następca, dzisiaj spaceruje sobie po Lateranie i Watykanie, poprzez

tysiące pokoi, i musiano mu tam oznaczyć szlaki turystyczne, aby nie

zabłądził

od intelektualistów czuć sraczkę na dziesięć metrów

ja lubię się bać i lepiej mi się po tym pisze

moją książką było wszystko za oknem

szkoda, że nie jestem niewypałem bomby

gdy się napiłem, to jakbym połknął drut kolczasty ... takie wstrętne

było to mleko

jestem jak nierządnica, udająca, że kocha się z uczuciem, jestem

oszustem i kłamcą, a łgarstwo pozostaje dla mnie tym, czym woda dla

ryby

wszystko jedno czy strzela się do siebie z browningu, czy strzela

się do siebie ostrymi słowami

to jest siłą kaca, że człowiek chce rozpocząć nowe życie

nie chcę sobie pochlebiać, ale często bywałem nie tylko zatopiony w

marzeniach, ale i był ze mnie straszny skurwysyn

droga do raju jest tu cały dzień otwarta

powiedziałem pewnej damie, żeby jej sprawić przyjemność, że chętnie

bym ją wcześniej czy później wydupczył

lśniące grzbiety książek kokietują mnie

dopiero dzięki bawidulstwu tekst zaczyna szumieć

mój mąż nazwał tę maszynę atomową szrajbmaszyną marki Perkeo

chodziłem z księdzem dziekanem udzielać sakramentu ostatniego

namaszczenia, no i kiedy przyszliśmy pewnego razu z zapaloną

latarnią za późno, ksiądz dziekan otworzył okno i umierający załamał

się i umarł, i jego dusza wyleciała przez okno wydając taki sam

dźwięk jak lecąca sowa

pokoje pełne są zapachu jak w izbie porodowej, zapachu pieluszek i

niemowląt, położnic mozolących się nad porodem, ale tu w pałacu pod

osłoną tych samych zapachów ludzie mozolą się niespiesznie, ale

nieuchronnie nad śmiercią

w sztuce najważniejsze jest to że nikt jej uprawiać nie musi

zawsze pisałem dla siebie

z tymi komunistycznymi chujami to ja siedzieć nie pójdę

nawet w ułamku hostii jest cały Chrystus

kiedy się tak koło siebie rozglądam, to właściwie wciąż widzę tylko

takich, co to mylą sobie, czym by chcieli być z tym, czym są

pamiętam domowe świniobicie, gdyśmy źle dźgnęli wieprza, a on zarył

się w gnoju i wolał utopić się w gnojówce, niż znów ujrzeć rzeźnika

z nożem w ręku

ten świat jest opętańczo piękny, nie dlatego że jest, ale że ja go

tak widzę

szkoda, że nie jestem Bogiem,

każdej z was podarowałbym wieczną menstruację

i niespożytego męża

mnie cenne myśli przychodzą do głowy jedynie wtedy, gdy mam kaca, to

znaczy co dzień około jedenastej przed południem

- Ale, ale, Milton, kto ci wymyślił takie piękne imię?

Mamusia – powiedział Milton i wskazał w stronę pasa – kiedy mnie

mamusia nosiła tutaj, trafiła na książkę, która się nazywała „Raj

utracony” i postanowiła, że gdy się urodzi chłopak, będzie się

nazywał Milton.

kiedy tak, mając kaca, człowiek uprzytomni sobie, kogo wczorajszego

wieczora i w nocy obraził, jak narozrabiał...

Wczoraj, w niedzielę i dzisiaj

wszystko mi wisi u pisi

tylko sowieckie filmy nowe

są postępowe

Chrystus, doktor wszystkich narodów, podpora nędzarzy, już wówczas

wiedział, że człowiek zdolny jest do najgorszych łajdactw, a po

chwili znów do najszczerszych łez

mam ciągle wrażenie, że jestem na świecie tylko urlopowany przez

grabarza

choć nie oszalałem, widzę jak obłąkany

pisarz i prosię stają się sławni po śmierci

Co tam Betelgelza! Co tam Aldebaran! Lepsze są gwiazdy bez nazwy...

takie jak ja...

mój mąż właściwie to wysoko sobie cenił, był pełen entuzjazmu, gdy

mógł zostawić swój tekst niedopracowany, na wpół rozwalony, kiedy

opadał z niego cały tynk i ukazywała się goła ściana, kruszące się

cegły

zawsze to, co na pozór pozbawione wartości i znaczenia, to czym

ludzie gardzą, zasługuje na świętokradczy hołd i dar monumentalnego

piękna

człowiek nie powinien wiedzieć zbyt wiele

Dziewczyny! Wczoraj dupczył mnie Murzyn!

jeśli nie będą chcieli patrzeć to otworzę im oczy przemocą

być na świecie to nie przelewki

Może byśmy się leciutko pocałowali, tak po przyjacielsku?

Niech się pani nie gniewa, ale ja dochowuję wierności.

No tak! Ale na ochlaj i łajdactwa to pan pierwszy!

w gruncie rzeczy moje życie to nic innego tylko czyściec

jeśli Bóg istnieje to musi mieć nerwy jak postrąki

ilekroć jestem w kościele,

trzymam w kieszeni rozprutej sam siebie

pierdolili, nie jedli, nie pili... to jest także najwyższy szczyt

ludzkiego życia, dzięki temu mogą być piękne kocięta i piękni ludzie

Za nic mnie ludzie mają.

To sprzedaj swój szkielet.

Co takiego?

Sprzedaj szkielet. W instytutach skupują ludzkie szkielety na pniu.

A jak już  wyciągniesz kopyta, zabiorą cię, a potem wrzucą do

formaliny razem z innymi nieboszczykami. Ale teraz za życia

dostałbyś parę tysiączków.

żyję wśród ludzi, którzy za paczkę sprasowanych myśli zdolni są

oddać nawet życie

ci pozornie ostatni są u mnie pierwszymi

ten naród ma w genach to, co mam ja... skłonność do chlania i do

komunizmu

jeśli już skończyć ze sobą, to utopić się, mówią, że śmierć przez

utopienie jest najpiękniejsza

niebiosa nie są humanitarne i życie nade mną, i pode mną, i we mnie

także humanitarne nie jest

jeszcze nigdy nie byłem w kobiecie – nie licząc oczywiście tego,

kiedy znajdowałem się w łonie swojej mamy, ale tego nie mogłem sobie

przypomnieć

poczucie własnej niższości zdobi człowieka

to ty, stara kobyło, nie możesz uważać, jak na twoim podwórku tańczy

wielki czeski poeta

to jeszcze dziecko, ale za pięć lat zacznie się w niej budzić piękny

pasożyt zawierający żrące substancje z posmakiem boraksu

my dwaj daliśmy radę nawet atanabusowi

aha, a więc Havel ukradł komunistom wątrobę

prawdziwym i światowym człowiekiem jest ten, kto potrafi odejść w

anonimowość i pozbyć się fałszywego ja

pewnego razu będziemy musieli ponieść odpowiedzialność również za

naszą przedwczesną śmierć

zatrzymał się przy kontuarze i położył na nim ręce: obie były

sztuczne, barwy tytoniu, jak dłonie Matki Boskiej Częstochowskiej

dla człowieka, gdy wpadnie w złość, nie może być nic piękniejszego

niż czynienie zła w imię tej Wielkiej Historii

pewna pani w wychodku krzyknęła na mnie: ”Zamknij drzwi! Masz w

dupie dyszel, czy co?”

cały byłem palącą suchością w gardle, przez którą ktoś przeciąga

zwój drutu kolczastego

ordynarne słowa są aktami strzelistymi przeciw grubiaństwu

ale muszę się mieć na baczności, aby gdy ktoś umiera, abym

współprzeżywając wraz z nim sama nie wyciągnęła kopyt

zmarli mają spokój

ty, pani, jesteś a priori durna

nie chcesz ze mną wypić za zdrowie, Bogusiu, bo umieram

znowu się wczoraj uchlałeś

dużo szczęścia przy wieszaniu

jesteś leżącą odłogiem harmonią

jeśli chodzi o ludzkość, nie mam żadnych złudzeń

niech pani zostanie w tej pozie, wygląda pani jak żywa

jebał was wściekły pies

taki lord angielski tak samo ładnie się ochleje i zaświni jak

prostak, ale między swoimi w klubie

włóczędzy drahmy są w Pradze!

znów wychodzi ze mnie oświatowiec! A to dlatego, że przez trzy

kwartały byłem członkiem partii komunistycznej i już mi to zostało...

dwa unoszące się zera na drzwiach pisuaru są moim różowym herbem

wszystko jest piękne

już Sokrates twierdził, że kurwiarstwo jest zajęciem ludzi nie

mających innego zajęcia

każdy człowiek buntuje się od czasu do czasu

wszyscy cię pozdrawiają prócz Bohaleny, bo ta już zdążyła umrzeć

trumna jest moja kolebką, a napis cmentarny na pomniku to moja

metryka

jedyną rzeczą, która w pijaństwie jest piękna, to nieświadomość, owa

tabula rasa, ta cisza i nic, ten niebyt, w którym człowiek

rzeczywiście odpoczywa – za cenę kaca nazajutrz

nie da się człowieka odwszyć z wolności

sprawdzam w dowodzie osobistym

że to ja jestem rzeczywiście

wyłącznie po to piję tyle piwa, by lepiej widzieć przyszłość

jestem trupem, który zapomniał umrzeć

a pan Franc: „Ja? Pijany?”. Ale małżonka złapała go za ucho i

wyciągnęła z łóżka pod okno mówiąc: „Patrz, ty zbereźniku jeden!”.

Pan Franc wyjrzał i w śniegu na łączce ujrzał swoje ślady...

jakgdyby dwadzieścia osób czekało na autobus

dla tych badaczy Pisma Świętego Antychrystem numer jeden był papież

a numer dwa – Hitler

gdy w fabryce maszyna zaczyna wypuszczać braki to tę produkcję

należy natychmiast przerwać bo to są braki lecz przy pisaniu właśnie

te braki są tym o co chodzi toteż prawdziwe pisanie jest

wyczekiwaniem na chwile kiedy człowiek zacznie pisać te braki

Liwiusz, autor historii świata, pisze, że nie spotkał na tym świecie

człowieka, który by nie chciał popełnić samobójstwa

moim bogiem jest Dionizos, pijany młodzieniec, Ojcem Kościoła jest

ironiczny Sokrates, pierworodnym synem jest Jarosław Haszek,

wynalazca knajpianej opowiastki

nareszcie poetycka nadrzeczywistość zakręciła swoje cudowne kurki

u siebie jestem tylko w knajpie

każdy kto widział tę ścianę namalowaną przez Utrilla nie marzył o

niczym innym jak tylko żeby wyjąć siusiaka i w głębokiej zadumie tę

ścianę na cześć Utrilla obsikać

z nogami w górze z miednicą na schodach

biłaś głową o mur

właśnie teraz widzę przed sobą całą szczęśliwą przyszłość ludzkości.

Zdrowej fizycznie i moralnie, ale opętanej pragnieniem śmierci.

Powiadam panu, że samobójstwo stanie się etyczną i estetyczną

samorealizacją nie tylko jednostki, lecz i rodzin, rodów i całych

narodów

kiedy psychiatra zadał pytanie, dlaczego tak inteligentny i młody

człowiek odważył się sięgnąć po własne życie, odpowiedział po prostu:

Zapragnąłem żyć jeszcze intensywniej...

jestem tylko własnym wyrzutem sumienia

pisarzem jest ten kto zaczyna opisywać to co zobaczył to co mu

zaświtało i nie jest to nic innego jak tylko ogromna radość z czegoś

że coś jest poza tobą

pan Wiktor Tuma płacił już alimenty trzem kobietą i zazdrosny był o

każdą niewiastę w ciąży – nie dlatego, że jest w ciąży, ale dlatego,

że to nie on jest jej sprawcą tego stanu

to ciekawe, że wszystkie święta odbywają się kosztem zwierząt

niby kutas i kutafon jest to samo, ale między Iranem a Irakiem jest

sakramencka różnica

kto chce wesół być, musi piwo pić

przyjaźniłem się z Krzesalkiem, z uczniem, który ukończył piątą

klasę i który mimo to, nie nauczył się czytać, ani pisać

skoro się pan obesrał, to niech pan to sobie sam wypierze

dziwne, że życie jest ciągle odkrywane i kochane, chociaż staniolowy

mózg płodzi pokraczne obrazy, a rozdeptana klatka piersiowa wypluwa

nieszczęście

nikt nie je tak żarłocznie, jak człowiek z wrzodem dwunastnicy

Co się stało?

Nie chce mi się żyć na świecie.

A to dlaczego?

Jako przewodnicząca Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami dowiedziałam

się, że na Sadowej złapano pewnego terminatora, który żywcem

obdzierał jagnię ze skóry.

gdyby nie przesłoniłaby mnie maleńka chmurka, wielkich rzeczy bym

dokonał

zdrowie to dla poezji mogiła

gdyby ktoś zapukał na czas do pana Majakowskiego, to by się nie

zastrzelił

Waszej przyjaźni, waszej społeczności, rodzinie i miłości waszej –

Gówno!

pijakom ze wszystkim do twarzy

co ma zrobić człowiek, który nie ma dzieci? Nie pozostaje mu nic

innego, niż się powiesić – albo pisać...

poeta Bohumil Hrabal spadł z wieży kościoła dekanalnego pod

wezwaniem świętego Jacka, ale że miał na sobie koszulę z firmy Milan

Hendrych, ulica Palackiego, Nymburk, nie odniósł żadnych obrażeń

bo ja gdy czytam, to właściwie nie czytam, biorę piękne zdania do

buzi i ssę jak cukierek

panowie, stosunki seksualne z żoną pięć lat po ślubie powinny być

uznane za kazirodztwo i karane więzieniem

a więc pan mieszka w pociągach pośpiesznych. A jak panu doręczają

pocztę?

utrudzony karczmarz niestrudzenie roznosił żyrandole z kufli piwa

nie jestem niczym więcej niż subtelnym rzeźnikiem

nagie ludy nie są tak lubieżne i rozpustne, a tym samym mniej tam

się zdarza kradzieży kieszonkowych

życie wcale nie jest padołem łez, tylko weselną radością i weselną

wesołością, dlatego urządzam wesela w tym domu

twój mózg nie jest niczym więcej, jak sprasowanymi w prasie

hydraulicznej myślami

Nadia puściła kulę i kręgle rozsypały się jak zamachowcy

wszystko, co istotne na świecie i w świecie musi być za darmo

samotność, w którą wchodzisz nie będzie cię przerażać

Morawianie są w połowie rasą, która została przejebana przez Awarów,

Tatarów i Węgrów

mam tyle wolności ile sam sobie wezmę

łzy to typowy element słowiański

ten rok był okropny, ale ten nadchodzący będzie makabryczny

świniobicie, łaskawa pani, to to samo, jak kiedy ksiądz odprawia

mszę świętą, bo zawsze idzie o krew i o mięso, czyli ciało

agonia i ekstaza były dla Vladimira jedną i tą samą parą drzwi,

przez które się wchodzi i wychodzi

dlaczego prezenty rozdane na Wigilię, są później wyrzucane na

śmietnik

wszystko co żyje musi mieć swego wroga

w tym moim garażu są również poronione płody, całe nakłady książek,

które nie były czytane, wszystkie te książki mają Święto

Młodzianków, dzieci ukatrupionych, ledwo się narodziły

mnie inspirują ludzie z gospód

flaszki, flaszki, ale co z dzieckiem? Przecież było słychać jak

kości pękały...

moja matka także straszliwie się przez całe życie bała i bała ... a

dziś się już nie boi, bo nie żyje

mój raj nigdy nie był wewnętrzny, tylko znajdował się na zewnątrz,

były nim ta moja ulica, to moje miasteczko, ten browar, powrót do

domu oznaczał kres tajemnicy, kres udzielania się, kres nawiązywania

kontaktów, kres wzruszeń. Szkoła i dom zawsze były podobne do

pociągu, który z oślepiającego jeszcze krajobrazu wjechał w panującą

ciemność

ona oddałaby swoje serduszko z brylantem

nikt jednak po nie nie przychodzi

w hucie Poldi ludzie bez nadziei dźwigają zabłocone pozory

i w ten sposób, panowie, to wszystko jest zjebane od początku do

końca

nowocześni ludzie zaczną chodzić pieszo

nie wpada ludziom do głowy, żem marksista lewicowy

Egon wyglądał jak Dionizos na kacu

moja twarz przypomina już odrapaną i obsikaną ścianę

dajcie mi żyyyć!

zło idzie przez świat tak jak maszerują żołnierze, podczas, gdy

dobro stąpa ledwie dosłyszalnym krokiem

po drodze spytałem pana doktora: „Dlaczego pan się nie ożenił?”. A

on mi odpowiedział, że prawdziwy mężczyzna jest ozdobą natury, czyli

osobą niesłychanie wrażliwą, i nie zniósłby, aby po mieszkaniu

pałętała mu się baba z nocnikiem

ona go obejmuje za nogi, on ją kopie,

ona leży w kałuży jak nieżywa,

on wtedy pochyla się nad nią,

widać kocha ją, głaszcze po głowie

oboje wstają zataczając się,

i idą na rynek obcałowując się cmokliwie

w tych pijatykach najpiękniejsze nie jest to podochocenie, nie ten

wzlot, nie te uniesione ręce i te pomysły, które przychodzą

człowiekowi do głowy, lecz w pijatykach najcenniejszy jest ten

następny dzień, ten kac, te wyrzuty sumienia, ta chandra, kiedy

człowiek jest oklapnięty

pewien król perski, którego nadworny poeta w swoim wierszowanym

peanie porównywał do słońca – otóż ten perski król usłyszawszy ten

poemat, powiedział: „Mój lasanoforos temu przeczy”. A lasanoforos

znaczy po persku nocnik

ciało wuja rozpłynęło się po linoleum jak camembert

bez bawienia się żadne wykształcenie nie ma sensu

już kilka lat jestem poza domem, ale jak jest gdzieś narzygane, albo

ktoś się w nocy wydziera, zaraz do nas przylatują sąsiedzi i pyskują

matce

nie jestem pisarzem, jestem zapisywaczem

w dziedzinie ducha sytuacja zmienia się na lepsze

pisanie to ciągłe dopytywanie się: kim jestem?

ja jestem drobnomieszczaninem zawsze dobromieszczaninem Nigdy

drobnomieszczuchem

stwierdzam w końcu, że wszystko jest w genach., jeden otrzymuje

wysoką świecę, a inny całkiem malusieńką świeczuszkę... i ten z

wysoką świecą może pić i palić i jeśli nie odejdzie z tego świata w

sposób nienaturalny, dożywa osiemdziesiątki... ten zaś, któremu

przypadła maluśka świeczka, mimo, że nie pije i nie pali i że dba o

siebie, idzie do ziemi w trzydziestym roku życia

z jakimi ja ideałami szedłem do ołtarza! Panie! Że za jakiś rok żona

znajdzie sobie galopanta, a ja najpierw uwolnię jedną rękę, potem

drugą, i znowu będę wolny jak ten ptak

mnie dzisiaj interesuje co prawda Dreiser i Picasso i Chaplin, ale w

opozycji do nich stawiam swoją gospodynię, która ubiera rano trójkę

dzieci i wlecze je do przytułku, a wieczorem je odbiera i wraca z

nimi do domu. Ta moja gospodyni znaczy dla mnie więcej niż gołąbek

pokoju, niż Mosieur Verdoux, niż Tragedia amerykańska

To kiedy znów umrze twój wujek Adolf, który ci umiera na raty?

Tylko patrzeć...

pragnę by świat był wieczystą teraźniejszością

czy myślisz, że to dobrobyt skłania ludzi do jedzenia psiego mięsa

wszyscy oni są gronem błogosławionych gronem któremu nie grozi już

pobyt w piekle ani pobyt w czyśćcu tu już ze złocistymi szklanicami

piwa siedzą wszyscy ci którzy dotarli do rozgrywek finałowych i

wszyscy są tu wybrani wszyscy są Barankami Bożymi i wszyscy

przyjmują ciało i krew Pana pod postacią orzeźwiającego piwa i

delikatnej przypominającej śmietanę piany

społeczeństwo powoli, ale pewnie zmierza do matriarchatu, a cztery

lata gimnazjum żeńskiego znaczą więcej niż klasyczne wykształcenie

idąc do przodu jednocześnie powracam

każdy młody człowiek jest genialny

oczywiście, Cassiusie, całkiem szczerze: w ten sposób pewnie tej

Nagrody Nobla w dziedzinie literatury nie dostaniemy

krupiarz Wincenty Szafranek, który nie umiał ani pisać, ani czytać,

z miłości i obowiązku patriotycznego kupował dla swojego syna

książki. A kiedy ten syn umarł, krupiarz  Szafranek z płaczem

zawiadomił książki o śmierci syna

stryj powiesił się w końcu na cmentarzu na krzyżu przy grobie swojej

matki i ksiądz proboszcz klął, że musi jeszcze raz poświęcić cmentarz

ja tylko wsunąłem klucz do drzwi, które wprawdzie tylko ja mogłem

otworzyć, ale też one były przygotowane wyłącznie dla mnie

poryw okiełznany to szlachetność

tylko proszę uważać, aby nie nawalił pan w gacie, czyli nie zrobił z

gaci bukietu

Jackson Pollock kładł płótno na podłodze i lał na nie farbę. Otóż to

samo robiły młode Węgierki i Słowaczki, udeptywały przed domem, a

potem lały na niego farbę albo sypały piasek. Koniec końców wszystko

pochodzi od ludu

nikt nie chciał topić kociąt, więc musiałem to robić ja, który

kochałem koty, więc ja byłem także tym, który je musiał zlikwidować

a więc mam to picie w genach i nie ma na to rady

wszelki byt powstaje z niebytu, a wszystko ze swego przeciwieństwa

ponieważ najmniej wypadków zdarza się w gospodach, wobec tego jak

tylko mogłem, siedziałem „Pod Białym Konikiem”

jakie to piękne, że jestem wmanewrowany w sytuację, w której się

właśnie znajduję... sam bym na to nie wpadł

w ludzkich żywotach oraz w życiu narodów istnieją pewne fakty, w

których fantazja połączyła się z realnością, skłonność do fizyki

stała się substancją, a niewiarygodne faktem

nauczyłem się od Francuzów kochać poetów przeklętych: Villona,

Baudelaire’a, tych, którzy azyl znajdowali w kryminale

istnieją zwycięzcy, którzy nie tylko nigdy nie walczyli, ale nawet

nigdy nie chcieli walczyć; to ci, którzy noszą numer zero albo

nieskończoność

w każdej restauracji ktoś powiedział coś, o czym możecie się

dowiedzieć tylko w uczonych księgach

moja pisanina jest obroną przed samobójstwem

Kim by pan,  panie Waniatko, chciał zostać, gdyby pan skończył

szkoły?

Epileptykiem...

nowoczesna  sztuka to kurze oczko, do którego wpadło ziarno

jęczmienia, a tego ziarna czepiła się śniedź zbożowa

gdy spuszczano trumny i muzyka grała, stałem pod krzyżem z boku, ale

tak, żeby widzieć krewnych, którzy grozili, że skoczą do grobu, ale

nikt tego nigdy nie zrobił

pewien fryzjer pomyślał sobie po drodze, że warto dziadkowi ogolić

brodę. A więc mu ją ostrzygł i wygolił starannie brzytwą, po czym

położono dziadka na kanapie. A ten przebudziwszy się rano i

prysnąwszy sobie na twarz garścią wody z umywalki, osłupiał,

spojrzał na swoje odbicie w lustrze i powiedział: „To nie jestem

ja?!”

nie zrywaj, nie depcz, kwiatuszek też czuje

Vladimir to twórczy proletariusz, który swym dziełem złożył pracy

ludzkiej hołd na naszą modłę, a zatem wstąpił w szeregi tych,

których celem jest aktywna miłość do człowieka, aktywna przemiana

świata

nigdy nie byłem zwolennikiem państwa. Państwo to organizacja,

piramida, tak musi być – ale żebym się z tego cieszył

najwięcej mleka dają krowy chore na gruźlicę

kto chce pić, musi mieć odpowiednie zasoby finansowe, w przeciwnym

bowiem razie szaleństwo wkrada się do głowy

ja cały należę do publiczności jak pisuar publiczny lub park

Czy znała pani Franciszka Kafkę?

Matko Święta – ja jestem Kafkowa Franciszka. A mój tatuś był

rzeźnikiem i nazywał się Franciszek Kafka.

pijacy i mistycy są sobie bliscy

to tylko stary żydowski kompleks, odstawiać Chrystusa

ależ ja przecież żyję

niech pan powie, czy to nie piękne, tak odejść w kwiecie wieku?

Dobrowolnie i z pełną świadomością...

Nymburk naprawdę był dla mnie tym pięknym miastem, w którym czas

stanął w miejscu

w tym jestem eksperymentatorem i nowatorem, że ciągle coś kradnę

naszą ulicą skakał chłopiec na jednej nodze i krzyczał na wszystkie

strony: Moja mamusia i tatuś będą mieli ślub

wszystko mi było obojętne, czyli jednakowo drogocenne

Proszę pani, ja mam na duszy takie plamy, że ich nie można wyczyścić

ot tak zwyczajnie... Jak się do nich zabrać?

Tu nasz wybielacz marki „Tęcza” na nic się nie przyda. Jedyny sposób

to posłużyć się scyzorykiem i wyciąć.

Ależ to by mnie mogło zabić!

wszystko ma swoją katownię ale także swój raj

każdy nekrolog to twoja klepsydra, każdy śmiertelny wypadek

z „Kroniki wypadków” to twój wypadek, każda karetka jadąca z wyjącą

syreną na dachu jedzie po ciebie

mój mąż lubił Chaplina tylko dlatego że na początku filmu zawsze

było to takie biedaczysko taka bidulka taki biedziak jak ci z

którymi mój mąż przesiadywał w tych libeńskich i wysoczańskich

knajpach

jedna z więźniarek jest piękna, chociaż wrzuciła do studni swoją

matkę, a gdy się ta mamusia drapała po studziennych kręgach ku

światłu, ta piękność rozwaliła jej głowę siekierą

To i wariaci tu przychodzą?

A jakże! Ci, co jeszcze nie dostali się do domów wariatów...

poeta Egon Bondy, który często nas odwiedzał, za każdym razem, kiedy

Vladimir odczytał mu coś ze swojego dziennika, tupał podeszwami

swoich małych trzewików i krzyczał: Kurwa fiks! Zanim ja znajdę taki

obraz, muszę wpierw przekopać małym palcem cały plac!

ale ja już nie będę wyskakiwał z okna

Chopin... jak tylko zacznie grać, już chce się człowiekowi beczeć

jak pan wrócisz z biura do domu, nalej pan do garnka trochę wody i

dodaj sporo rumu. Potem pan to zagotujesz, oczywiście z dodatkiem

goździków i pieprzu. Potem ze smakiem pan wypij, poczekaj kwadransik

jak ten napój zacznie krążyć, a potem golnij sobie jeszcze dwie

setki żytniówki, bo żytniówka na piersi najlepsza. A potem wyjdź pan

na powietrze... ściemnia się już wtedy... zwalisz pan się gdzieś i

zaśniesz, a rano z pierwszą rosą po katarze ani śladu. To jest

metoda Knappa, lepsza niż okłady Preissnitza

a Sokrates i Chrystus nie napisali ani jednej linijki

jakie to piękne, że jestem wmanewrowany w sytuację, w której się

właśnie znajduję... sam bym na tonie miał odwagi

pieśń ludowa to dla poety nieosiągalny ideał

wszyscy mają perełkę na dnie, podczas gdy ja mam od dzieciństwa

poczucie winy

lepszy jeden papieros niż dobry obiad

nadal jest to jeszcze piękne, kiedy człowiek zostawia jadłospis,

listę lokatorów i rodzinę i rusza za wspaniałą gwiazdą

wszystko dla ciebie jest już gdzie indziej, wracać ku początkowi oto

twoja droga naprzód

jednak dobrze jest mieszkać w lęku i poprzez strach słyszeć swoje

zęby, dobrze jest doprowadzić życie do zagłady i rano na powrót je

zacząć. Dobrze jest też żegnać się na zawsze i wychwalać

nieszczęście jak cwaniak Hiob

jestem wielbicielem Sokratesa, że lepiej jest być posłusznym prawom

ojczystego kraju niż emigrować

kiedy jest co pić nie powinno się wcale jeść

kiedyś może się zdarzyć, że lusterko, które przystawią jej do ust,

nie pokryje się mgłą

dyżurny ruchu, pan Całusek, dzielił kobiety na dwie kategorie: te,

które miały przewagę od pasa w dół, nazywał – jak panią hrabinę –

dupiarami, natomiast te, co miały przewagę od pasa w górę, określał

mianem – cycówy

jestem w takiej sytuacji, w jakiej byli mnisi w iluś tam

klasztorach, którzy kiedy się dowiedzieli, że Kopernik odkrył inne

prawa kosmosu, niż obowiązywały dotychczas, że ziemia nie jest

centrum świata, lecz przeciwnie, to ci mnisi masowo popełniali

samobójstwa, ponieważ nie potrafili wyobrazić sobie innego świata

niż ten, w którym żyli dotychczas

całowaliśmy się i poznawaliśmy smak swojej śliny i oddechów, i im

mocniej całowaliśmy się, tym bardziej pachniały nasze oddechy i im

bardziej całowaliśmy się w ten gorzki smak, tym żywsze stawało się

wrażenie, że pływamy w stuhektolitrowej beczce eksportowego piwa, że

kąpiemy się w cysternie pachnącego chmielem i słodem nektaru

jestem wykrwawionym przez śmiech bykiem, któremu ktoś łyżeczką

wyjada mózg niczym lody

jak można się zakochać, a potem rozejść z powodu nieprzezwyciężalnej

niechęci

lecz ja się nie dam wygnać z mojego raju

ja osobiście jestem przeciwko śmierci, przeciwko karze śmierci przez

powieszenie, a to od tej chwili, kiedy wieszałem tę piękną pannę,

która tak długo krążyła po placu Sztrosmajera, aż zebrało się na

przystanku tramwajowym tyle ludzi, że się już nie wahała i władowała

się w nich tą swoją ciężarówką i zabiła sześcioro ludzi i dostała

karę śmierci... zanim ją zaprowadziłem, a potem powiesiłem, zesrała

mi się i zeszczała, i na dodatek porzygała, tak że mi ten zawód

zbrzydł do reszty... dlatego jestem przeciwko karze śmierci

lubię Cyganów, mną też niektórzy ludzie gardzą

czy ten pan nie jest aby kurwiarzem?

kto wie jak długo jeszcze potrwa zanim rurką fermentacyjną

przebulgoczesz tak że zostanie z ciebie jedynie klarowne winko

w dawnych czasach miasteczka, gdzie zatrzymał się czas, w godzinach

nocnych ruch w gospodach bywał niezwykle ożywiony i kończył się,

kiedy zaczynały piać koguty, czemu – biorąc pod uwagę ówczesną

taniość dobrego piwa, prawdziwej małmazji – trudno się dziwić.

Wówczas był to naprawdę płynny chleb

kobiety są natrętne, mistrzyniami pod tym względem są Polki

Cygan nigdy nie miał ze sobą filmu i cyganki nigdy nie dostały nawet

jedynej fotografii, ale co dzień fotografowały się nadal i cieszyły

się na te swoje zdjęcia jak chrześcijanie na niebo

mój Bóg to mój język ojczysty. Słowo...

Kersko, jest czwarta godzina i kilka minut nad ranem. Jest wtorek,

dzień po szewskim poniedziałku i jest mi smutno. Boję się, boję...

Vladimirze! Cmoknąłeś na rumaki śmierci i stało się...

opowiadam o tym, co przydarza się zwykłym ludziom, nie oglądając się

na humanizm, na jakąś wielką ideę, na bohatera, który by działał w

imię jakiejś wyższej racji i wiedział wszystko z góry

A pan czym jest?

Stacją meteorologiczną, która zamiast mózgu ma kopyto do drutowania

naczyń...

wszystko na co na tym świecie spojrzałem, wszystko jednocześnie

zmierza do przodu i wszystko jednocześnie powraca

dla mnie pierwszymi są ludzie z dołów, z najniższych szczebli

drabiny społecznej, ci ludzie mówili mi zawsze o życiu znacznie

więcej niż intelektualiści

jedynie ten naród jest genialny, który potrafi się odmłodzić

my, Słowianie, jesteśmy ogromnie wrażliwi

bez szczeliny w mózgu nie da się żyć

najwyższy czas, abyśmy znów mogli chodzić z dziewczętami do lasu i

hołdować europejskiemu renesansowi

tylko ateista może zrozumieć czy jest Bóg. Tylko negacja może ukazać

pozytywne. Właśnie wątpiąc w istnienie Boga uznaje pan jego

istnienie. Wątpi pan w jego istnienie, ale On tutaj jest

tylko że, kolego, ludzkość tośmy poznali w kryminale. Tam jest teraz

ludzkość!

powiadają że jak już to najpiękniejszą gwałtowną śmiercią jest

śmierć  na skutek utonięcia

Miłoszu, miałem piękny sen. Śniło mi się, że jestem wózkiem, a pani

hrabina bierze mnie za dyszel i manewruje w stronę magazynu

Matka Boska ma zacementowane ręce, nawet nie może zasłonić synkowi

oczu

prawdziwe wykształcenie oznacza zupełną ruinę

z Rycerskiej wchodzę do hali Targowej, gdzie skrzepłą krew sprzedają

babulinki, pachnie mi to noworodkami, octem i sztyletem

więcej piwa – mniej trosk i zgryzot

tak, jak pisze mój mąż, ubierają się także robotnicy

jako żeśmy patrioci, nalewaliśmy wobec tego warstwę wiśniówki,

warstwę Curacao Bleu, a na wierzch – Prościejowską żytnią

małe dzieci i umierający to jedno i to samo. Czasem robią pod siebie

ze strachem przed tym, co będzie

ci, co wymyślili, że praca człowieka uszlachetnia, to nie był nikt

inny tylko ci, co tutaj całą noc pili i jedli ze ślicznymi

dziewczynkami na udach

pan Golian przygadał sobie nauczycielkę robót ręcznych i ta go

wykończyła swoim idealizmem. Prowadziła wirtuoza na świeże powietrze

nad Wełtawę i opisywała mu tak pięknie przyszłość, jaka go czeka, że

pan Golian wolał się cofnąć do trzeciorzędu i zwariował

martwi są żywsi

kupujcie ostatnią nowość z Wiednia, sztuczny nenufar, praktycznie

niezniszczalny – sztuczny kwiat, który można kąpać... i dlatego

zawsze jest świeży

obok mnie jedzie

Chrystus na rowerze

daj jej spokój Wacusiu! Niewiele ci już czasu zostało! Przynajmniej

przez te ostatnie chwile bądź dobry dla ludzi, bo nie przyjdą na

twój pogrzeb!

sam sobie wydałem się podobny do setnika, który przekłuł Chrystusowi

jego męczeńskie serce

ich bin Wetterkrank

pisarz jak najdłużej powinien być biedny, prosty i żyć na dnie, aby

stamtąd mógł spoglądać do góry

kiedy miał cztery lata już wracał do domu pijany... a potem

wszystko, wszystko co mieliśmy w domu do picia, wszystko wyżłopał,

jako gimnazjalista nic, tylko wracał z zabaw pijany, a zresztą jak

jest trzeźwy, to ani be, ani me, jest skromniutki, lecz jak wypije

trzecie piwo albo kieliszek, staje się mistrzem świata, czempionem i

zaraz pełen jest animuszu, i zaraz ludzi musi obrażać

ktoś rzygający na dworze tak okropnie rzęzi,

że aż się wzdragam, jakby wymiotował wprost na mnie

warunkiem rozwoju duchowego jest wyuzdanie seksualne

to takie piękne uczucie – nosić w sobie uśmiech, ten błogi uśmiech

mnichów buddyjskich, wpatrujących się w uśmiechnięte oblicze Buddy,

który wpatrując się we własny pępek, powraca aż do pierwszego

człowieka, aż do łona pramatki – która nie miała pępka

wie pani co to przypadek? To drugie imię Ducha Świętego

cokolwiek powiem, zaraz temu zaprzeczę

chrześcijanin, kiedy idzie do kościoła, nie powinien zionąć gorzałką

bezkarnie nie można zabić kotka, a co dopiero człowieka

jestem członkiem partii Umiarkowanego Postępu

czyś nie zauważył, że największe katastrofy na świecie powodują

porządni ludzie?

taką noc po prostu kocham. To piękne uczucie, panie kolego, że się

jest, że się istnieje na świecie

poznałem, że najbardziej ludzkim uczuciem dla drugiego człowieka

jest cisza

nie prosiłem: Panie, jeśli to możliwe, odwróć ode mnie ten kielich.

Wręcz przeciwnie, modliłem się: Panie, jeśli to możliwe, pozwól mi

pić z kielicha tego

ta wojna na skutek okrucieństwa wojny totalnej wysunęła hasło: Za

jedno oko oboje oczu, za jeden ząb całą szczękę

stoję sam przed własnym sądem, a ten mój sąd jest wielkim

przesłuchaniem, jest to jednocześnie oskarżenie i obrona, ja zaś

jestem dla siebie prokuratorem i adwokatem

ja kupię sobie jeszcze dwie siekiery i niech no mi kto przyjdzie, że

utrudniam powstawanie szczęścia

starożytni dobrze wiedzieli, że portret jest dialektycznie złożony z

wymierzonych przeciw niemu paszkwilów i z jego sławy. My w XX wieku

zmierzamy do tego, aby u siebie widzieć tylko powód do sławy, a u

innych tylko do hańby

Goethe zamiast samego siebie zabił w swojej powieści w listach

młodego Wertera

Madonna z Tynu na to patrzy,

lecz nic nie widzi,

każdy, kto dzisiaj tędy szedł,

strzyknął jej w twarz soczyście,

plwociny brwi jej zamazują

te potworne masakry, wszystko, co się dzieje – to jestem ja!

człowiek dlatego jest pisarzem, czy też się nim staje, że gdy zdusi

w sobie głęboką tęsknotę i żal, to nagle jednak z tych popiołów

wyskakuje iskra

no a w tę sobotę, kiedy setki ludzi wywieziono autobusami i

aresztowano o zmroku, tam, koło „Kotwicy” stał opuszczony młody

funkcjonariusz SB i wołał w ten swój aparat:

Jestem tu sam! Jestem tu sam!

Otóż punkowie tego młodego człowieka pocieszali:

Ależ nie bój się, ty ośle, my tu jesteśmy z tobą!

mój mąż lubił mówić o sobie, że właściwie jest panną przebraną za

mężczyznę, że jego charakter zmienia się kilka razy dziennie, mówił,

że kilka godzin uśmiecha się, jakby wygrał milion, potem znów kilka

godzin czuje się jakby wygrał gówno

Słuchaj no, ślicznotko, a ty kim jesteś?

Skończyłam estetykę, wiesz, to taka nauka o pięknie, ale dopiero

teraz znalazłam zatrudnienie w sam raz dla mnie, pracę, która mnie

bawi...

A co cię bawi, złotko?

Obmywam trupy i ubieram je do trumny.

dzień w dzień z ciekawością czytam kronikę wypadków, a tam same

historie o panu, tylko, że na razie z innymi nazwiskami

bez namysłu ująłem brzytwę i gwałtownym zamachem rozpocząłem koncert

śmierci

Susan Sonntag powiedziała mi, że Mike Heim przełożył „Moją głośną

samotność” znakomicie i że dziękuje mi, bo to jej zdaniem książka,

która będzie jedną z 20-stu książek XX-go wieku

ja wygłaszam mowy pogrzebowe i byłoby mi strasznie miło, że jakby

pan umarł albo się zabił, albo by pana zabili, gdybym to ja wygłosił

tę mowę

ten, kto pozna siłę przeznaczenia ten również je zaakceptuje,

ponieważ to dzięki niemu poznał granice i kres ludzkich możliwości

jakby to było pięknie, gdyby mój wnuczek nie rżnął co chwila w portki

i znów austriacki żołnierz odniósł sławne zwycięstwo

w tej samej chwili gdyśmy się narodzili zaświeciła się też komórka

śmierci

wiesz, że możesz się po mnie spodziewać wszystkiego, co najgorsze

tegoście nigdy nie widzieli i widzieć nie mogli, co myśmy spatrzyli

na własne oczy

Bóg jest także w tym debilnym chłopczyku, który trzymając w ręce

swego dużego jak cielęca nóżka członka, krztusi się charkotem i

wyciem okresu pokwitania i płciowego dojrzewania

jedynie doktorowi to robi dobrze. On, jak zdarzy się nieszczęście,

od razu musi tam być

prawdziwy mężczyzna jest zawsze trochę podpity, troszkę zmarznięty i

odrobinkę śmierdzi uryną

w ciągu tych trzydziestu pięciu lat wypiłem tyle piwa, że z tego

zleżakowanego trunku byłby pięćdziesięciometrowy basen pływacki,

byłyby całe zestawy sadzów na wigilijne karpie

spełniły się słowa, które mawiał o moim mężu poeta Karel Marysko, że

potrafi tak się zaprawić, że nawet leżąc upadnie

cenzura jest i była, i będzie, ja bez cenzury ani słowem się nie

odezwę

Vladimir choć był proletariuszem, to i arystokratą

ten świat wciąż jest piękny, nie żeby był naprawdę, ale ja go tak

widzę

wszystkiemu winien ten nieszczęsny słowiański charakter

narodzić się znaczyło dla Vladimira umrzeć, a umrzeć narodzić się

piórko unosi się w górę ku gwiazdom, a ja już teraz żyję w samym

sercu szczęścia

wróżka Marzenka przepowiedziała mi nie tylko to, że będzie ze mnie

pisarz, ale i sytuację, kiedy powieszę się na wierzbie nad potokiem

co może być piękniejszego i bardziej usprawiedliwionego niż

zabójstwo z zazdrości

mój styl jest pełen błędów, ale to właśnie stwarza jego urok

kto przestaje ze zwierzętami, tym samym przestaje z Bogiem

lubiliśmy pić piwo w barze „Świat”

żyjemy w czasach, które wstydzą się swej przeszłości i dlatego

starają się pozacierać jej ślady

kiedyś tu było uzdrowisko jak Karlowe Wary, ale lekarze doszli do

wniosku, że woda mineralna szkodzi ludzkiemu zdrowiu, że lepiej pić

whisky i piwo... no i z uzdrowiska stało się zwyczajne miasto

tenisowe

złamana deska, my zaś znajdujemy się pośród tych drzazg, w miejscu

jej przełamania, więc te drzazgi kłują nas, więc wbijają się w nasze

ciała, a przy tym mamy jeszcze możliwość, by popatrzeć na to

nieszczęście

mój mąż mówił że Franta kiedy tak leży na tym przewróconym krześle

to wygląda jak gdyby jebał kozę

od dziesięciu lat stoi obok mojego łóżka butelka rumu z winietą

lizolu, aby mi dzieci tego nie piły, tak jak ja podpijałem swojemu

ojcu, kiedy byłem mały. Ale żona mi tam postawiła przez pomyłkę

prawdziwy lizol, a ja zorientowałem się dopiero wówczas, kiedy

przełknąłem już ze trzy łyki

zaczynam zwyciężać, kiedy przyznaję się do nieszczęść, które mnie

dotknęły, kiedy biorę na siebie wypadki, za które nie ponoszę winy –

wtedy wszystkie porażki stają się moimi zwycięstwami

chociaż posiadałem dwa miliony, to zwielokrotnionym milionerem

zostałem właśnie w tej chwili, kiedy zobaczyłem po raz pierwszy, że

gołębie są moimi przyjaciółmi

ja zawsze na pierwszym miejscu stawiałem zagładę i nieszczęście, i

śmierć, to była moja poetyka

piję także po to, żeby znaczyć coś w towarzystwie, żeby choć

odrobinę być tą znakomitością

gorąco pragnę by bryły świata już nie ruszano z posad

Arystoteles powiedział, że źrebię które wyssie kobyłę, to ją kopnie

Według Indian – w Pradze mały Jezusek chodził do szkoły

jestem samotny, ale nie jestem sam, ponieważ wszystko co się dzieje

wokół mnie, odbijam jak lusterko ze straganu powierzchnią kuli,

naszpikowaną skrajnymi przypadkami codzienności

Rany boskie! Przecież ten dobosz wali w bęben kutasem...

pisarz nie ustaje w pisaniu miłosnych liścików do całego świata

przez całe swoje życie pisze miłosne proklamacje

zostałem tu sam... bez wiecznego światła

w tak ludnym mieście ja jestem taka samotna

i tak na przykład tu wymalowany jest święty Augustyn, jadący na

kombajnie przez morze żyta

mięso wytrzebionych, wykastrowanych zawsze jest kruche i nie ma tego

wstrętnego zapachu płci, zapachu będącego siłą napędową świata

miała podobno tak delikatną płeć, że gdy piła czerwone wino, to

jakby to wino wlewała do szklanej rurki

w samym Bogu musi istnieć jakaś czarna przepaść, na której dnie leży

złoty pierścionek. Różyczko, ty jesteś pierścionkiem na dnie

przepaści

od dzieciństwa ze wszystkich chorób lubiłem anginę i grypę. To cudne

zmęczenie, ta cudna gorączka, to, że leżałem w łóżku i było mi w nim

słodko, t te wysokie temperatury – to jest coś, co daje porównać

tylko z największym szczęściem

lustra mnie zdradziły

tak samo jak ty, nie chciałem nie mieć prawa do bólu i cierpienia

każdemu wiadomo, że taka krowa raczej zdechnie z pragnienia, niż

napije się mleka

moje samobójstwo było miłe i słodziuchne. Wszystkie inne śmierci

były surową karą...

a teraz nasuwa mi się kolejny obraz! Właśnie teraz przypominam sobie

jaki byłem okropnie nieszczęśliwy że nikt mi nie umarł! Ile się

napłakałem że nie mamy nikogo na żidenickim cmentarzu

kiedy dziennikarze pytali Jessie Owensa, jak mu się udało ustanowić

dwa rekordy świata, na sto i dwieście metrów, odpowiedział po prostu:

Był to powstrzymywany upadek...

szwagierko, jest pani głupia jak zdawany wieczorem egzamin

ciągle jeszcze życie jest cudowne, gdy człowiek ma iluzję, że jest

zdolny na metrze kwadratowym stworzyć cały świat

gdybym ja się wykąpał, to zaraz bym się od tego rozchorował. Do

higieny muszę podchodzić ostrożnie i powoli

od ogródków warzywnych i pachnącego zboża oddziela fabrykę kolczasty

drut

dlatego i sam Goethe wolał pierdolić niż pisać te swoje wierszyki, a

jeśli już – to tylko pochwalne ody ku czci hrabin i mieszczańskich

córek, jako podziękowanie za to, że tak pięknie, tak po ludzku sobie

popierdolił

każda nowa epoka, kiedy się zacznie, to ludzie tacy jak ja znajdują

się wśród drzazg pnia, połamanego przez historię, która nie pragnie

kontynuować, lecz zbudować od początku całkiem nowy model życia

publicznego i prywatnego, żeby po niemal dwóch tysiącleciach epoki

chrześcijańskiej zacząć swoją epokę, opartą na przeciwnych znakach,

na odwrotnej skali ekonomii, a więc i kultury! A ja i mnie podobni

musimy znaleźć modus vivendi właśnie wśród drzazg tego załamania

żona Williama nazywała się Anna Hatheway i pochodziła ze Stratford,

i zgwałciła Williama wśród łanów żyta... i on jej tego nigdy nie

wybaczył... zrobił z niej matkę Hamleta

ta moja pisanina chłopaki, to okradanie grobów

przy każdym szczaniu myślę o ludzkości

ale dla mnie, gdybym żył wtedy, to najmilszym widokiem byłyby

podpalone miasta, płonące klasztory, zburzone kościoły, to by był

mój happening, przygotowany właśnie przez Karola IV

ściskaliśmy się i gratulowaliśmy sobie nawzajem, że jeszcze nie

zapiliśmy się na śmierć

wielkomiejski człowiek powinien mieć gabinet bogatych wizji, by z

powodu tego wykalkulowanego piękna nie popełnić morderstwa z

lubieżności

panowie, jestem pomocnikiem kata

wszystko co się stało, pomyślne i niepomyślne, wszystko było

zwrócone ostrzem w moją stronę i miałem podówczas wrażenie, że ręka,

którą ktoś pisze mój los, nie jest moja. Byłem całkowicie pewien, że

należy do kogoś obcego i kiedy mu się zechce, wstrzyma mój los o

jedną sekundę albo o jedną sekundę pchnie go do przodu i niechbym

robił cokolwiek, wszystko i tak było dla mnie przygotowane

gdzie jest telewizja? Gdzie jest magnetofon, do kurwy nędzy! To

trzeba utrwalić na wieczne czasy

to było cudowne, a że było to cudowne, musiało też być

niebezpieczne, a że było niebezpieczne, to właśnie było to, co

naprawdę lubię

moją siłą są moje wady

Kościołowi już przysunęliśmy i jeszcze bardziej dosuniemy –

powiedział kędzierzawy milicjant.

Możliwe – powiedział ksiądz – dzięki temu kościół stanie na nogi.

jestem dzbanem pełnym żywej i martwej wody, starczy bym się lekko

nachylił, a ciekną ze mnie same piękne myśli

kiedy byłem młody, brałem cudze dzieci na przejażdżki łódką, łowiłem

ryby, a kiedy zapadł zmierzch, leżeliśmy albo siedzieliśmy na

ławicy, na niebie pojawiał się księżyc, więc na co literatura?

dla Vladimira wejść znaczyło umrzeć, a odejść – żyć

czy zdaje pan sobie sprawę, że pomocnicy ogrodnika mają na sumieniu

niejedno morderstwo? Sprawia to pewnie świeże powietrze. Przez pięć

lat taki pan plewi grządki i podlewa kwiaty, i nagle wymyśla

piekielną zbrodnię. Na przykład potrójne morderstwo w Namestii nad

Oslawą

cofam co kiedykolwiek powiedziałem, byłe nie stracić duszy, do

której nie mam jeszcze klucza

Chrystus Pan, kiedy go raz zaproszono na wesele i za dużo chlali,

zamienił im wino w wodę , na tym polegał ten cud w Kanie Galilejskiej

myślę, że nawet kobietom nie dałem z siebie tyle co kotom

na kacu rodzą się myśli, których bałbym się będąc trzeźwym, kiedy

mam kaca, gdy czuję się zmaltretowany na ciele i na duszy, nachodzą

mnie myśli, których kiedy indziej bym się lękał, ale te myśli na

kacu to są myśli właściwe, dzięki którym człowiek robi, niewielki

wprawdzie, lecz mimo wszystko krok do przodu

jestem dumny, że pochodzę stąd, z Europy Środkowej, i że należę do

grona tych, których uważam za swoich mistrzów. To Haszek, Kafka,

Weiner, Klima i Deml

marzeniem każdego porządnego Czecha jest spać spokojnym snem na

olszyńskim cmentarzu

kiedyś tu było uzdrowisko jak Karlowe Wary, ale lekarze doszli do

wniosku, że woda mineralna szkodzi ludzkiemu zdrowiu, że lepiej pić

whisky i piwo... no i z uzdrowiska stało się zwyczajne miasto

tenisowe

tylko słońce ma prawo do swoich plam, jak powiedział Goethe o

Fryderyku, królu pruskim

nie gaś tego co nie parzy – taki napis przeczytałam na pewnej

remizie strażackiej

jestem wyleczonym abstynentem, kiedy czuję się super, zamiast wody

brzozowej nalewam sobie courvoisere

żebym tylko doczekał, jak rentierzy w Paryżu będą zamiatać ulice i

komuniści będą ich kopać w dupę, żebym już doczekał, jak Murzyni w

Ameryce będą pierdolić milionerskie córuchny! Tylko szkoda, że w tym

pierdoleniu nie będę brał udziału, bo ja daję ogłoszenie o sprzedaży

domu, w którym już nie chcę mieszkać

bardzo go sąsiedzi lubią, bo kiedyś powiedział, że gdyby miał córkę,

a ta córka dostałaby malarii i umarła, to on, gdyby miał rewolwer,

to chybaby się z żalu zastrzelił

wszystko co nowe, co nazbyt nowe, najpierw wywołuje skandal,

zamieszanie, a po jakimś czasie staje się konwencją

przede wszystkim  musisz umieć zadawać głupie pytania

Mam zmartwienie. Żona mnie wykiwała.

O, psiakość! Ja to bym zrobił w domu sądny dzień! Jesteś katolikiem?

Jestem.

A więc musisz swoją żonę pouczyć, że pierwszy na świecie jest Pan

Bóg, a zaraz po nim mąż, potem idą wszyscy wierzący, a na samym

końcu leży małżonka... cicha i pokorna.

No, tak to u nas jest. Co ja bym dał, żeby się tak trochę puściła...

czyż może być większy akt humanizmu niż zrobienie laski temu, kto ma

na to ochotę?

muszę być sam, muszę tę swoją samotność wywalczyć z sobą samym

taki tu ziąb, że i ja upadam na duchu, i gdybym nie miał przed sobą

wizji Złotego Upojenia, to popełniłbym samobójstwo

Verweile, doch, du bist so schon – mówi Faust do Małgorzaty, a ja

błagam, aby przynajmniej ta cisza, ta cicha godzina zatrzymała się,

trwała, aby stała się wiecznością, tak to wszystko wokół mnie jest

piękne, lirycznie piękne

Jezus idzie nieustannie pod górę, podczas gdy Lao-cy już stoi na

wierzchołku

na jednym biegunie świata jeden genialny Żyd, Chrystus, na drugim

biegunie inny geniusz, Marks. Dwóch specjalistów od makrokosmosu, od

całości. A reszta – myszka kaszkę warzyła

istota życia tkwi w pytaniu o śmierć

uświadomienie sobie przegranej to początek zwycięstwa, ale świat

składa się z samych zwycięstw, ludzie nie robią nic innego, tylko

zwyciężają, dlatego na przykład za wypadki samochodowe na całym

świecie winę ponoszą zawsze ci drudzy, a nie my

podzielam pogląd Hegla, że człowiek szlachetny nie musi być

szlachcicem a złoczyńca – mordercą

czarno ubrany pan wlecze piękną damę w kretonowej sukni, wlecze ją

przez kałużę i skarży się niebu:

Ładną dziwkę sobie wziąłem! Ale sobie wziąłem ładną kurwę!

- Z czym ma pan najwięcej problemów przy pisaniu?

Ze znalezieniem powodu po co pisać?

wiatr dął tak silnie, że żałobni goście oburącz przytrzymywali

kapelusze, a ostry powiew niósł krople święconej wody na inne groby

całe stare złote czasy idą na szmelc

Franta był już na rencie bo miał tak wielkie serce że w prosektorium

nie mogli się już doczekać kiedy go będą kroić

Frau Pollak von Parneg zawołała do sypialni wszystkie swoje służące

i następnie uniosła kapę i wskazała gestem ręki pod łóżko na swojego

zmarłego męża i powiedziała służącym... To wy tak kurwy jedne

sprzątacie?

wystarczy skreślić P i cudem z Postmodern staje się Ost-modern

i co bendzie z tom miłościom

rano samobójstwo, przed południem praca, w południe obiad w

stołówce, po południu jeszcze trochę tej harówy, a potem jestem

tutaj i piję jedno piwo za drugim

dzisiaj czuję się jak po nalocie, którego nie było

gdy jakiś filozof doszedł do momentu określenia kosmosu albo siebie

samego, to natychmiast robił unik... Lao Tsy: umieć, nie umieć,

Sokrates: wiem, że nic nie wiem, Erazm z Rotterdamu: „Pochwała

głupoty”, Mikołaj z Kuzy: „Docta ignorantia”. A nasz XX w.? Pięknie

z powrotem do trzeciorzędu

zegarek zawsze zawijałem w szalik, bo nienawidziłem tykania

sekundnika

jak człowiek zgłupieje, lub da się ogłupić, to wtedy to uczucie

wędruje z nim przez całe życie i nigdy się z tego nie wygrzebie, a

szczególnie w swojej ojczyźnie i we własnym środowisku, gdzie patrzą

na niego jak na wypierdka

rzeczywistość wyprzedza mnie... Jeszcze dziś spróbuję ją dogonić

ale wygłupiać się pan może tylko tak długo, jak długo jest pan

zdolny powrócić do stanu poprzedniego. Pewnego razu jednak już się

to panu nie uda i pojawi się rozszczepienie, wobec czego przywiozą

pana tutaj, do nas

centrum  świata jest w Pradze a w Pradze u Pinkasów tutaj jest

pierwsza jakość tu jest mistrzowskie piwo świata

sam pogłębiam swoje poczucie winy, ja nawet, kiedy na świecie

wydarzy się coś strasznego, odbieram to tak, jakbym to ja zrobił

pan Korzonek, stary znawca i świadek dawnych czasów, mówił, że

sędziwi ludzie, kiedy książka zestarzała się i miała podartą okładkę

i karty, chowali ją na cmentarzu tak jak człowieka, który umarł

umarły to nic więcej niż nieżywy trup

Przepraszam, czy tu mieszka wdowa po panu Diamancie?

Co też pan mówi? Pani Diamantowa- owszem, ale wdowa?

Założy się pani?

Paryż to musi być coś cudownego, prawie jak Libeń, może nawet prawie

jak Wysoczany. A jak puszczę wodze fantazji, Paryż jest tak piękny

jak Żiżkow

wszystko co się oddala, znów powraca. Wieczny powrót tego samego...

Wszystko powstaje ze swego przeciwieństwa. Wyciąg krzesełkowy na Gruń

to jest interesujące u Polaków, że chociaż zawsze przegrywają , to

jednak uważają się za zwycięzców

tego, który kupi kondomy Fafjeta, nie spotka zawód ani żadna bieda

tą pisaniną jakby się leczę, jak katolicy leczyli się spowiedzią, a

koniec końców tak samo leczyli się pacjenci Freuda, którzy

uspokajali się, opowiadając, co im ślina na język przyniosła

a dzisiaj dowiedziałem się z gazet, że papież temu byłemu

komendantowi Sachsenhausen udzielił błogosławieństwa

jego pisanie jest podobne do biesiady po świniobiciu

wszyscy jesteśmy Immanuelami – dobrzy, a także ci źli

moimi kolegami byli wyłącznie chłopcy którzy zostawali na drugi rok

albo byli troszeczkę debilowaci

być mądrym przez pięć minut

a wie pan, co to musiało być , kiedy bezkarnie zdobywano klasztory i

zgwałcono mniszki, i wymordowano mnichów, i w dodatku te śliczne

klasztory podpalono? To dopiero ludzie mieli używanie

czy wie pani, kto dokonał tej aksamitnej rewolucji? Klowni, aktorzy

i dzieci

Scytowie witali narodziny płaczem, a śmierć śmiechem

moja przyszłość jest mi od dawna znana i chętnie ją sobie chodzę

sprawdzać na cmentarz, więc jak mam opowiadać o wizji świata po roku

2000

całe życie Vladimira przypominało pracę ludzkiego serca, które myśli

porządna książka nie jest po to, aby czytelnik mógł łatwiej usnąć,

ale żeby musiał wyskoczyć z łóżka i tak jak stoi, w bieliźnie,

pobiec do pana literata i sprać go po pysku

ja jestem przeciwko śmierci

Jaką kurację by mi pan przepisał, co mam zrobić, żeby schudnąć?

Nie trzeba tyle żreć!

Wacław Havel, choć proponowano mu emigrację, wolał być posłuszny

prawom kraju ojczystego, wobec czego znajduje się w więzieniu

dla mnie punktem wyjścia jest zawsze autentyczne wydarzenie, a takie

wydarzenie, to właśnie realizm magiczny, to rzeczywistość, która

okazuje się fantastyczna

mnie widok śmierci uspokaja

przecież wszystkie wojny i bitwy, wszystkie rewolucje to dla ludzi w

gruncie rzeczy jedyny w swym rodzaju happening

będę kapłanem obłędu

Batista w swoim dziełku o higienie płciowej przestrzega mężczyznę,

aby nazbyt nie ulegał namiętności i zaleca najwyżej trzy numery w

ciągu popołudnia

poruszam się w „milieu” praskiej ironii, w tym co przekorne,

niedosłowne

słuchajcie, no, co wam teraz powiem. Jak się człowiek uchleje, to w

Kersku też jest Kilimandżaro

z człowieka pozostanie na koniec ździebko fosforu, którego

starczyłoby na pudełko zapałek i nie więcej żelaza niż tyle, by

wykuć hak, na którym mógłby dorosły osobnik się powiesić

Vladimir, Bondy i ja tak bardzo lubiliśmy piwo, że gdy przynoszono

nam do stołu po pierwszym kuflu, wprawialiśmy w popłoch całą

gospodę, nabieraliśmy w dłonie pianę i nacieraliśmy nią sobie twarze

gdybym nie dopisał tego do końca, to już nigdy bym tego nie napisał,

albowiem jeżeli myśl piękna puka, o, to śpiesznie duszę przed nią

otwieraj, gdyż ona nigdy sama nie przychodzi

zawsze biorę za punkt wyjścia autentyczne wydarzenie, ale gdy

opowiadam o nim, zaczynam zmyślać

mówię mistrzowi, mistrzu, a gdzie dziś jest Olda Tuma? Mistrz wziął

najsamprzód tą trumnę w kleszcze i zanim ją po płozach wsunął do

paleniska, pokazał na tą trumnę i rzekł... Olda Tuma dziś jest tutaj!

dużo czytam, a więc dużo cytuję, a skoro dużo cytuję, to zapominam

powiedzieć skąd i od kogo pochodzą cytaty. Właściwie okradam trupy i

włamuję się do sarkofagów

pakuję sobie te historie do głowy jedna po drugiej, aż powstanie z

nich taki mieniący się kolorami żyrandol

Platon uczył, że obowiązek tego, który myśli, jest mówić głośno, to

co myśli

bękart książęcy, pan Kacper Krupa, widzi pan jego szlachetny profil?

Ludzie mawiają o nim, że wygląda jak prosię trzy razy ogłuszane

byliśmy entuzjastami piwa

piękno zawsze zmierza do transcendencji, czyli w nieskończoność i

wieczność

ja chcę by świat pozostał przynajmniej taki jaki jest bo ja

dziewczyno boję się tej wspaniałej i świetlanej przyszłości

psiakrew, ciężko będzie panu umierać

nasze matki jak gdyby rodziły nas wprost do krematoryjnych pieców

na świecie ludzie nadal potrafią się bawić. W Singapurze widziałem

jak w teatrzyku dopuszczali do Murzynki kucyka

gdybym miał charakter, to powinienem bym pójść i rzucić się pod

pociąg lub do Wełtawy, ale ponieważ jestem osobnikiem bez

charakteru, to co mogę poradzić? Jak tak, no to będę musiał żyć dalej

ja sądzę że ponieważ myślami jest gdzieś indziej to będzie z niego

pisarz bo w szkole średniej dwa razy oblewał na przemian z czterech

przedmiotów ale za każdym razem z czeskiego

futbol to gra przypominająca drzwi w gospodzie, drzwi, które

powstrzymują napór dziesięciu ludzi, którzy usiłują wydostać się z

gospody na zewnątrz, lecz równocześnie dziesięciu innych ze

wszystkich sił stara się przez te same drzwi do niej wejść

gigantyczna prasa na Bubnach i młoda brygada pracy socjalistycznej,

i ja, pośród dylematów moralnych

on ma zawsze dziurę w kieszeni i jak widzi ładną kobietę to też bawi

się siusiakiem... Wczoraj tę kieszeń mu zaszyłam ale dzisiaj już ma

ją znów rozprutą

czymże jest życie? Wszystkim tym, co było, wszystkim, o czym myśli i

mówi stary człowiek, wszystkim, co jest nie na miejscu i na co jest

już zawsze za późno

w każdej restauracji coś pięknego się powiedziało i wciąż się mówi

patrz na to życie jak na amerykański slapstick

życie to wierność trzaskającemu pięknu, czasem i za cenę własnego

żywota

króliczek trząsł się i straszliwie piszczał. Ja też stałem jak ten

króliczek, często tak stałem w życiu i byłem sądzony jedynie za to,

że istniałem, że chętnie się śmiałem, a ludzie mi tego nie darowali

i sądzili mnie za to, że wciąż jestem zdrowy i w dobrym nastroju,

sądzili mnie, że piję piwo i że życie traktuję jak Chaplin, jak

Harold Lloyd. A króliczek piszczał z przerażenia

ten tak zwany drybling Hidegutiego na chustce od nosa, który w

jednej chwili odwraca przebieg całej gry, to przecież nic innego,

jak moja aktywna grafika na takiej samej powierzchni

wszystko przyszło do mnie z zewnątrz, ja jestem tylko ofiarą sił, na

które nie mam już wpływu, zupełnie tak jak wtedy, gdy zamówiliśmy

piec akumulacyjny, chcieliśmy kafelki w niebieskim kolorze, ale

piec, który otrzymaliśmy, miał kafelki beżowe

a gdy w środku bankietu szlachta była już podpita, to komtessa

kładła na obrusie nóżkę w wysokim bucie, wycelowała  obcasem w

któregoś z tych zdegenerowanych szlachciców i pierdnęła jak stara

niedźwiedzica

to zasadnicza kwestia – być dotkniętym przez światło, czy nie? Szpik

moich kości i mój mózg fluoryzują, widzę to, kiedy włóczę się z

miejsca na miejsce, nie rozstając się z tym stałym punktem, centrum

światła i świata. Jeśli to światło mnie opuści, jeżeli zgaśnie na

chwilę, to choćby świeciło słońce ogarnie mnie mrok, jeśli wypali

się knot mojej rozświeconej lampy, to i za dnia będę się błąkał po

omacku z wyciągniętymi rękami

odszedł ze świata Vladimir, wielki przyjaciel mojego męża, z którym

tak się lubili, że omal się nie pozabijali

niebiosa wcale nie są humanitarne i człowiek myślący także

humanitarny nie jest

całe szczęście, że mam miejsce na cmentarzu na Olszanach! To dla

mnie najpiękniejsza niedziela, jak pójdę sobie na cmentarz, stanę

nad moim grobem i wyobrażam sobie jak spokojnie leżę tam w dole...

żadnych   chłopów, żadnego papieru, żadnych chrześcijan. Żeby tak

już tam być w tej ziemi

za słuszne uznawałem jedynie to, co mnie bawi

lekarz w białym fartuchu myje ręce.

Pani wierząca? – pyta.

Tak, ale, panie doktorze...

Więc niech pani wierzy, skupi się, proszę się modlić, mocno wierzyć,

bo moja wiedza tu się kończy.

także gdy go pytano kiedy był najszczęśliwszy i kim chciałby być

gdyby jeszcze raz się urodził to mój synalek zawsze i bez chwili

namysłu mówił „Dyżurnym ruchu, panem dyżurnym ruchu”

do życia nie potrzebuję żadnego poglądu

to jest róża, to nie jest róża, a więc to jest róża

No to jak, panie starszy, będziemy ruchać?

Nie będziemy, boli mnie kolano.

dziecko bawiące się figurkami zrzuca je ze stołu, aby podkreślić

absurdalność zabawy

Vladimir zawsze kiedy przekopywał grunt szpadlem, miał uczucie, że

defloruje ziemię

Bohumil Hrabal, poeta nymburski, został przejechany przez pociąg na

trasie między Kostomlatami a Kamiennym Zbożem, ale nic mu się nie

stało, bo miał na sobie koszulę z firmy Milan Hendrych, ulica

Palackiego, Nymburk

niemal wszyscy arcybiskupi mieli jedną cechę wspólną – byli

niesamowitymi obżartuchami. Na przykład Preczan za jednym

posiedzeniem potrafił zjeść całą kobiałkę gołębi, a Bauer na obiad

pochłaniał małego prosiaka

Z czego bierze się u pana tak życzliwe spojrzenie na ludzi, na świat?

Z tchórzostwa.

jesteśmy zwierzętami zagnanymi w kąt, to jedyna pewność jaką mamy

wszyscy żołnierze ci z Heereswaffe i ci z SS, wszyscy się na mnie

zawzięli, prawie że złościli, wszyscy bardzo dobrze rozumieli, jak

zdobyłem piękną Lizę, że ona przedłożyła nad niemiecką dumę i krew

życiodajną i piękną miłość, wobec której oni, chociaż obwieszeni

odznakami i orderami z agresji przeciwko Polsce i Francji, byli

bezsilni

No tak, pani zawiadowczyni, ale co dalej? Nie zechciałaby mnie pani

przeszkolić? Bardzo panią proszę. W domu wariatów doktor Wróbel mi

powiedział, że powinienem otrzeć sobie rożek z jakąś starszą damą

gdyby mnie bogowie kochali, zdechłbym nad kuflem piwa

Dajcie spokój sąsiedzie, nie zabijajcie jej, toć to człowiek...

A ja co niby jestem? Do tego mąż! Posłuszna bądź mężowi swemu!

donoszę wszystkim znajomym, że ja, Julia Kadowa, nauczycielka szkół

zawodowych, umarłam w wieku lat 67. Mój pogrzeb odbędzie się o godz.

15 na cmentarzu w Diablicach dnia 16 września 1961

ja jestem przeciwko śmierci

z butelką było jak z urlopem, który z początku mija powoli, ale w

ostatnim tygodniu dni lecą jeden za drugim, jak kieliszki do naszych

złaknionych gardeł

i nadal będę mieszkał w szklanym domu gdzie wszystko będzie szklane

gdzie będę widział każdego kto przychodzi do mnie po szklanych

schodkach tam gdzie będę spał w szklanym łożu i przykrywał się

szklanym prześcieradłem na którym prędzej czy później pojawi się

wyryty diamentem napis... Kim jestem?

krąg się zamyka, pierwszy dzień stworzenia świata zbiega się z jego

kresem... ciemnością

jesteśmy jako oliwki, dopiero kiedy nas się zmiażdży, wydajemy z

siebie to co najlepsze

całe moje życie było powieścią, książką, którą napisał ktoś inny

ten nasz śmiech, to było coś gorszego niż płacz

każdy ma dokąd iść, podczas gdy ja osiągnąłem szczyt pustki i nie

wiem dokąd miałbym pójść

to jest okropne. Jak ja teraz biorę wypłatę, to nie wiem czy mam ją

wcisnąć w piec, czy od razu przepić

śmierci dałem wymówienie ... chęcią życia

moje pisanie jest zawsze uchwyceniem pierwszej nici, bo wiem, że

kiedy nawlokę ją w maszynie do pisania, kiedy zacznę pisać jak

opętany, to muszę pisać tak długo, aż z nieświadomości wypruję cały

sweter

życie ludzkie jest krótkie i płynie jak tasowanie kart

minę mam taką jakbym się zwąchał z milionem, chociaż dobrze wiem, że

w końcu wygram rechoczące gówno

cały ten jubel zaczął się kroplą nasienia, a skończy w trzaskającym

ogniu

jestem czcicielem słońca w restauracyjnych ogródkach

tak mało czasu na szaleństwa i pijaństwa

uważam siebie nie za różaniec lecz za ogniwo przerwanego łańcucha

śmiechu

kurwa fix! A niech diabli porwą ten dom wariatów! Wprowadzili tam

radzieckie metody według których najlepsza na lekkie zaburzenia jest

kuracja przez pracę. Dali mi motyczkę i codziennie chodzę okopywać

ziemniaki

we śnie wieszanym być w domu bożym oznacza, że wkrótce zostaniesz

zwierzchnikiem kościoła

dwoma moimi najbardziej nieprzejednanymi wrogami były moja matka i

moja żona. Pierwsza oddała mnie drugiej, a obie chciały mnie bez

przerwy wychowywać i poprawiać

taka Vlasteczka od Hawerdów to europejski renesans

w słowiańskim domu siekiera nie powinna być pod ręką, ale ja ją mam

pan doktor wie, że właśnie teraz albo za godzinkę, ale najpóźniej

wieczorem gdzieś zatrzaśnie się pułapka i sanitarka przyjedzie

zabrać swą zdobycz

kiedy nadchodzi czas zaangażowaną sztukę potrafią robić wszyscy

dziećmi Bożymi są... także i źli ludzie

nie miała na sobie majtek, więc jednym okiem spojrzałem tam, gdzie

tak chętnie spoglądał Goethe, zanim zabrał się do pisania jakiegoś

wierszyka

kiedy boję się własnego tekstu, to znaczy, że jest on co najmniej

dobry

niewinne krowie oczy, te oczy przeznaczonych do uboju krów, biednych

krów Chagalla, te oczy oskarżają nie tylko mnie, nie tylko pana, ale

całą ludzkość o morderstwo

jestem szczęśliwy, że ostatni z Przemyślidów, Wacław Piąty, jest na

Zamku

pani Urszulko, my oferujemy ludziom złudzenie: rentę. Rzemieślnicy

otrzymują kawałek papieru, a nam dają za to forsę. A skoro wierzą,

że to, co im powiedzieliśmy, jest prawdą , mają przed sobą

szczęśliwą przyszłość

zostałem strażakiem na życzenie pewnej ślicznotki, która

stwierdziła, że z toporkiem i drabiną z pewnością byłoby mi bardzo

do twarzy

Nieskończoność i Wieczność chyba gustują w ludziach takich jak ja

przecież wystarczy trochę mocniej zacisnąć krawat i zapytać swojego

cienia, no i jak, na ile jeszcze żyjesz, bracie

dwie rzeczy napełniają umysł coraz to nowym i wzmagającym się

podziwem, migotliwe światło gwiazd w brunatnych cieniach nocy

Zło maszeruje przez świat krokiem defiladowym, podczas gdy Dobro

porusza się ledwie zauważalne

Jestem narzędziowcem z CzkD na Wysoczanach, a to mówi samo za siebie

droga naprzód jest drogą powrotną

raz do mojego łóżka przyszedł sam Erazm z Rotterdamu i pytał mnie o

drogę nad morze

wciąż mogę być z siebie dumny, nie mam się czego wstydzić, jak

Seneka, gdy wchodził do wanny

na dziedzińcu hotelu „Zofiówka” na Załabiu załamała się pod

Bohumilem H. podłoga wygódki i – mimo iż po szyję w ekskrementach –

poeta został wyciągnięty z kloaki czysty, bo miał na sobie koszulę z

firmy Milan Hendrych, Nymburk, ulica Palackiego

ocalił mnie przypadek, drugie miano cudu

Doktorze, gdybym się zastrzelił, czy podłożyłby mi pan chusteczkę

pod głowę

kiedy w nocy kocham się za zasłoną z moją własną żoną, to widzę na

zasłonie sylwetkę mojego teścia, jak na wysokości mojej głowy

onanizuje się tak sprytnie, że kiedy mnie jest dobrze, to jemu też,

panowie, czy jest na świecie drugi taki teść?

gdybym mógł teraz w wieku siedemdziesięciu lat ułożyć od nowa

wszystko, co do tej pory napisałem, sięgnąłbym po nożyczki i

zestawiłbym własnego „Ullissesa”

panie Machal, jak masz pan pecha, to i w cipie znajdziesz pan

gwoździa

każda sztuka to kurwa i nie pyta czemu twórca nie mógł pisać albo

malować tylko pyta surowo co zrobiłeś dziubasku co namalowałweś

wszystko jest koniec końców powietrzem

jestem dumny, że żyję z narodem, w którego zalety powątpiewam tak

samo, jak we własne morale

chaos rządzi się swoim porządkiem

niech się pan każe spopielić i zapisze mi ten swój popiół, a ja będę

czyścić panem widelce i noże, żeby się z panem coś ciekawego działo

ja jestem przeciwko śmierci

przed sądem żałował, że zamiast ramienia nie odrąbał temu

posterunkowemu głowy razem z hełmem, dlatego że ten posterunkowy

leżał w łóżku z jego żoną w hełmie i z pistoletem

wszystko, co jest coś warte w mojej ojczyźnie, jest anonimowe,

wszystko wymyślili zwyczajni ludzie, oto dlaczego chodzę po

gospodach i zbieram tylko to wszystko, co istotnego powiedzieli

zwyczajni ludzie, po czym robię z tego literaturę, tak że jestem

raczej „zapisywaczem” niż pisarzem

chcę złożyć hołd potocznemu językowi, który jest moim językiem

obecność ludzi była dla mnie męcząca, czułem, że w końcu muszę już

tylko rozmawiać sam z sobą, że najmilszy i najodpowiedniejszy

towarzysz to będzie to moje drugie ja

Czesi, wiecie, co to Czesi? To śmiejące się bestie!

chciałbym być pyszałkiem, królem życia, ale ja patrzę życiu w oczy

tak samo jak na piękną kobietę – oglądam się za nią, dopiero gdy się

oddali

ja udaję, że wiem, iż nic nie wiem

wojnę godzi się wypowiedzieć tylko i wyłącznie samemu sobie

pan prezydent Masaryk miał do pomocy Karola Czapka, ale ten tu oto

nasz prezydent to Masaryk i Czapek razem wzięci

spustoszyć można tylko i wyłącznie swoje własne terytorium

wiecie, co było w tym przegubie rurociągu? Ugotowany malutki chłopak

mój mąż tą swoją pisaniną był podobny do praskich podwórek, na

których poniewierają się pozostawione szczątki rusztowań, gdzie

wszystko wysypuje się obok przepełnionych śmietników

o tym coście mi tu przez lata mówili, to ja napiszę powieść. A jak

mi tego nie wydadzą , wyślę to jako donos

literatura musi koić. Wielu pisarzy pisze niemal tylko po to, żeby

nie popełnić samobójstwa

w Anglii istnieje sakralny stosunek do kobiet w ciąży, że damy w

błogosławionym stanie mają nawet prawo szczać na samym środku placu

wszystkie najwartościowsze dzieła były anonimowe

ale wiesz, na co się na razie cieszę? Jak po wytrzeźwieniu znowu się

cacanie upiję

pan Kafka jest tutaj

austriacki żołnierz zawsze musi być zwycięzcą

nie jedli, nie pili, tylko pierdolili

nikt na tym świecie nikomu nie wybaczy, ze chce żyć w pokoju kosztem

pijaństwa, a zatem całego świata

jeśli masz rodzinę i ją porzucisz jeśli masz dzieci i je

zaniedbujesz to w sztuce jest to dozwolone... ale uwaga! Nie wolno

zdradzić i zmarnować tego talentu który został ci powierzony

człowiek powinien karać ciało, a nie ciało człowieka

gazety prześlicznie opisują, jak ochotnik, gdy wraca z roboty,

tańczy sobie kozaka i przesyła w duchu dziękczynny telegram, podczas

gdy on pluje smołą i zwala się na łóżko

to pomocnik ogrodnika, Jiranek. Miał dwóch chorych psychicznie

synów, których nie mógł nauczyć – i to przez całych 25 lat –

rozpoznawać godziny na zegarze. Ustawiał im wskazówki budzika we

wszystkich położeniach, walił ich tymi budzikami po łbach... Teraz

trochę się polepszyło, jeden synek się powiesił, a drugi, gdy widzi,

że na zegarku jest kwadrans na szóstą, mówi, że jest wpół do

szóstej... no i ogrodnik szaleje ze szczęścia, że już z nim mimo

wszystko znacznie lepiej

Jezus idzie nieustannie pod górę , podczas gdy Lao Tsy już stoi na

wierzchołku

idźcie do dupy!

bohater czasów nowożytnych, jeśli ma być kimś na miarę epoki, musi

być psychopatą

tak, skarbie, wtargniesz z trzaskiem w pustkę milczenia, w którym po

raz wtóry zostaniesz mitycznie połączony ze wszystkim, tak jak po

raz pierwszy stało się to w łonie matki, gdzieś – otoczony

centralnym ogrzewaniem – poprzez pępowinę złączony był z początkiem

nieskończoności

mój stryj podarował mi na gwiazdkę nie byle jaką książkę, „Gargantuę

i Pantagruela” Francois Rabelais'ego. To dzięki niej zrozumiałem, co

to znaczy cytować, że to swego rodzaju działalność oświatowa,

przypominanie tego, co w przeszłości było piękne i wartościowe

moim zdaniem literatura, a szczególnie literatura czeska ma zwyczaj

iść pod prąd, czesać po włos społeczeństwo, z którym żyje

co zrobiłeś jako artysta to jest decydujące bo sztuka to

najokrutniejsza rzecz na świecie

wszystko to tylko i jedynie warunki. Jakby zaczęły róść

dwudziestometrowe skrzypy, to za trzy dni mamy tu dinozaury

my teraz jesteśmy w gównie po szyję i mówimy po kolei: ach, gdybyśmy

tak mogli żyć przed stu laty

natura jest miłosierna, kiedy już nie można nic zrobić, wszystko co

żyje i co ma za chwilę umrzeć, wszystko ogarnia przerażenie, jakby

zwierzętom i ludziom spaliły się bezpieczniki, a potem już nic nie

czują i nic ich nie boli

staram się cięciem już w głowie, a potem nożyczkami w gotowym

tekście skrócić linijki, ażeby jeszcze spotęgować trzask rozlegający

się podczas zderzenia obrazów

no, wówczas bywały jeszcze takie kurwy, że nie potrafiono tego nawet

docenić!

żadna kartka mojego tekstu nie jest i nie chce być niczym więcej jak

tylko marginesową glosą do pięknych przeżyć które były naszym

udziałem w pracy w drodze do pracy oraz w drodze do domu i w

restauracji przypiwie

największą firmą na świecie jest Kościół katolicki, który handluje

czymś czego nikt nie widział, czego nikt nigdy nie dotknął, jak

świat światem nikt nigdy tego nie spotkał, i to jest właśnie to, co

nazywamy Bogiem

jakoś zakręciło mi się w głowie od tej mojej zbyt głośnej samotności

i to jest istota praskiej imaginacji, ironia. Jak nazywamy to z

panem Karafiatem, to pierdolenie w bramie

zwierzę, jak pisze Ladislaw Klima, jest bliższe Bogu niż człowiek

Vladimir wyruszył w kosmos z pasa startowego, który sobie już dawno

przygotował, na którym wcześniej trenował i ćwiczył

jedynym świadkiem mojego życia byłem ja sam

nudzicie się? Kupcie sobie szopa pracza!

bogaci ludzie rzygali tak, jakby to było naturalną częścią zabawy,

dobrego wychowania, a kiedy już się wyrzygali, to wracali ze łzami w

oczach, by po chwili jeść i pić z jeszcze większym apetytem, tak

samo jak starzy Słowianie

proszę nie zapomnieć i przyjść koniecznie, abyśmy mieli komu dać po

łbie

dla mnie najmilszy jest ten tekst, który napisałem w ten sposób, że

mnie przeraża, że się go boję

i tak to wszystko gówno warte!

pełne kobiece kolano to drugie imię ducha świętego

za pieniądze można kupić nie tylko ładną dziewczynę, ale można także

kupić poezję

wiedzcie, że te małe przygody mogą przytrafić się i wam

nie trzeba być wielkim postacią, wielkim trzeba się czuć

oj, ludzie złoci, jak mnie ci ludzie potwornie wpieprzają. Chyba

pójdę na Sazawę i kury tam będę hodował

ja pragnę tylko by wiosna nie miała końca

mój styl składa się z półproduktów

to, że pan jest matoł, to panu ludzkość przebaczy, ale tego, że pan

zna pięć języków, nie przebaczą w więzieniu nigdy

pisanie jest dla mnie kuracją, moją poradnią psychiatryczną i

telefonem zaufania

kiedy byliśmy na świecie, i my też baliśmy się nieraz

lepiej umierać po pijanemu niż na trzeźwo

głębokie przeżycia są tym samym co biblioteka uniwersytecka

zezujące oko jest przesłaniem wiecznej skazy diamentu

kiedy coś się gdzieś stanie to każdy kto może, idzie popatrzeć na

siekierę wbitą w głowę, na staruszkę przejechaną przez tramwaj

Vladimir skoczył na głowę z grobli istnienia w samo serce wieczności

to znakomity skrzypek, który żyje z tego, że nie gra. Ledwie

podniesie skrzypce pod brodę, już mu ludzie dają pieniądze na

odczepne, byle tylko nie grał

dla niego dobry był ten człowiek, który chadzał do gospody

człowiek jest niezniszczalny zarówno duchowo jak i fizycznie, tylko

przemienia się, ulega metamorfozie

wprawdzie życie jest okrutne, ale można przed nim uciec

ja osobiście jestem przeciwko śmierci